Terebinth 2018-4 verschenen
In dit nummer rondt hoofdredacteur Wim Cappers de serie 'De tuinarchitect en de dood' over ontwerpers van begraafplaatsen af met de periode rond de millenniumwisseling. Nieuwe begraafplaatsen werden toen, door het populair worden van crematie, nauwelijks meer aangelegd; hooguit vonden uitbreidingen en herinrichtingen plaats. In een tweede bijdrage schetst hij hoe bij een overlijden het accent in de loop der tijd verschoof van de zorg voor het lichaam naar de zorg voor nabestaanden; met een aanbeveling om de wet in deze zin aan te passen.
De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed (RCE) ondersteunt dit initiatief door onder andere vergaderruimte beschikbaar te stellen.
In dit nummer vertelt een eenvoudige grafsteen in Katwijk het schrijnende verhaal van een Leids hoogleraar, die tweemaal, in 1815 en 1820, zijn vrouw verloor aan de kraamvrouwenkoorts, de laatste bij de bevalling van een doodgeboren dochter. In zijn eigen woorden. Bijna statistisch stelt hij vast dat beiden op dezelfde dag na hun huwelijk waren bevallen en even lang daarna overleden: en ik ben met de ééne geen uur langer of korter getrouwd geweest, dan met de andere.